“Oma!” “Ze rende naar Marlene toe en omhelsde haar, die op bed lag. “Er zal je niets overkomen, oma. Maak je geen zorgen. God zal je niet van ons afnemen, want jij bent alles wat we hebben.
Tot een jaar geleden woonde Linda bij Marlene. Ze zorgde goed voor haar en hielp haar enorm. Ze wilde zelfs een studiebeurs afslaan die haar leven zou veranderen, maar op aandringen van Marlene verhuisde ze toch naar de stad om haar studie voort te zetten.
Brian kwam de kamer binnen, hoestend en glimlachend. “Shit… Ik ben allergisch voor stof!” Oma, heb jij je kamer niet geveegd en afgestoft?
Hij kwam dichterbij en zag dat zijn grootmoeder ziek en mager was. Maar hij maakte zich minder zorgen en wachtte af waarom ze hem had gebeld.
Alleen voor informatieve doeleinden | Bron: Pexels
Marlene keek Brian in de ogen terwijl ze Linda’s trillende handen kneep. Het meisje was verdrietig toen ze zag dat haar grootmoeder zo bleek was en dat haar ogen niet meer de mooie glans hadden die ze ooit hadden gehad. Ze leken levenloos.
Marlene glimlachte, stond langzaam op en haalde twee enveloppen onder haar kussen vandaan. “Mijn lieverds, dit is voor jullie,” zei ze. “Gebruik het alstublieft verstandig. Ik heb je geroepen om het je te geven.
Brian en Linda maakten de enveloppen open en vonden elk een stapel van $ 5.000.
Linda kon haar tranen niet bedwingen en rende huilend weg.
Ondertussen fronste Brian zijn wenkbrauwen. “Alleen dit bedrag? Ik dacht dat je meer te bieden had. Nou, ik moet nu gaan. Hij keerde Marlene de rug toe en vertrok zonder haar te bedanken.
De volgende dag kreeg Marlene een verrassing.
Alleen voor informatieve doeleinden | Bron: Pexels
“Hallo, oma!” “Marlene hoorde Linda in haar kamer. Ze had niet verwacht dat ze terug zou komen.
Ze werd wakker toen het meisje de gordijnen opende en er lichtstralen de donkere, stoffige kamer verlichtten.
Ze was verrast Linda te zien. Ze dacht dat het meisje naar de stad was gegaan, waar ze studeerde en parttime werkte als bibliothecaresse.
Linda ging naar Marlene met de envelop die ze haar de dag ervoor had gegeven.
“Ik voegde de $ 4.000 toe die ik in de loop van het jaar had gespaard. Oma, weet u nog dat u mij vertelde over uw slechte zicht? Ik heb nu $9.000. Wij kunnen nu uw oogoperatie vergoeden.
Marlene stond op uit haar bed. Ze omhelsde Linda en er stroomden tranen over haar gezicht. “Ik kende je beter, mijn liefste! Maar voor de operatie is het te laat. Ik heb het gevoel dat mijn dood nadert. Ik wil dit geld niet verspillen, als het voor iets beters gebruikt kan worden.
Linda veegde Marlenes tranen weg en zei dat ze bij haar zou komen wonen.
vervolg op de volgende pagina
