“Sheriff’s Department, hier spreekt Leona.”
“Leona, het is Nora. Ik wil dat je onmiddellijk komt. Ik heb iets verontrustends in mijn afval gevonden.”
Leona’s stem werd ernstig toen ik de inhoud van het blikje beschreef. “Raak niets aan. Ik ben onderweg. Blijf binnen bij de kinderen tot ik er ben.”
Nadat ik had opgehangen, kon ik de angst niet meer loslaten. In onze buurt waren onlangs een aantal inbraken gepleegd met griezelig vergelijkbare methoden: chemicaliën om sloten te verzwakken en het zorgvuldig opruimen van bewijsmateriaal. Er schoot een huiveringwekkende gedachte door me heen: mijn huis was het volgende op de lijst.
“Mam, wat is er aan de hand?” Kai zag mijn ongemak en vroeg:
“Alles is goed,” verzekerde ik hem, hoewel mijn glimlach geforceerd aanvoelde. “Laten we gaan eten.”
Vervolg op de volgende pagina:
